آوای زخم دل

 سلام  آی آدما!

دیدین بچه ها وقتی نقاشی آدما رو می کشند،همش  یه جوره

دیدین  وقتی نقاشی هاشونو رنگ می کنند، از رنگ های شاد استفاده می کنند.

دیدین چقدر پاک و معصوم هستند.

هر کاری می کنند ، صاف و پوس کنده میان و میگن.

دیدین  چقدر  راستگو  هستند و هرکسی جلوشون دروغ بگه میگن:(دروغ عیب ،می ری جهنما)

دیدین چقدر زود گریه می کنند و مثل ابر بهار اشک می ریزن.

جالب تر اینه که  وقتی قهر می کنند زود آشتی می کنند.

می دونی چرا؟؟؟؟؟؟

اونا  بچه های کوچیک شهر خدا هستن 

فکر می کنند همه ی آدما عین خودشون هستند ،پاک . و صاف و زلال ،نمی دونند توی این دنیا همه چیز هست.

 دل های سیاه ، آدما ی دورغگو ،آدمای سنگدل و.....

پس چه خوب است بیایم خودمونو مثل خیال این بچه ها  کنیم . سیاهی رو از دلامون پاک  کنیم.

تا این که  این بچه ها از این دنیا خاطرات بد نداشته باشند و دنیا هم مثل جایی که بودند براشون قشنگ باشه.